Belarus is not a country whose practice of preserving architectural heritage can be called outstanding. Rather the opposite: we often hear about unique buildings being demolished or renovated in a tasteless manner. Plaster covers up decorative elements and artistic works of previous eras. But even in these circumstances, some groups of architectural objects are more endangered than others and have fewer chances to be saved. What objects belong to this group? Why are they at greater risk, and how the situation may develop?

Беларусь не адносіцца да краін з узорнай практыкай захавання архітэктурнай спадчыны. Хутчэй наадварот: мы рэгулярна даведваемся то пра чарговы знос унікальнага будынка, то пра безгустоўную рэстаўрацыю, у ходзе якой пад тынкам знікаюць дэкаратыўныя элементы і мастацкія творы папярэдніх эпох.

In recent years, the culture of the former «social block» has been receiving more and more attention. The Western perspective explores not only the literature, music, cinema and languages of the region commonly known as Eastern Europe, but also its urbanism, architecture and urban environment. But how does this exploration happen?

У апошнія гады культура «былога сацблока» карыстаецца ўсё большай увагай. Заходняму погляду адкрываецца не толькі літаратура, музыка, кінематограф і мовы рэгіёна, які абагульнена называецца Усходняя Еўропа, але таксама яго ўрбанізм, архітэктура і гарадское асяроддзе. Але як адбываецца гэтае адкрыццё?

Апошні месяц лета адзначыўся змяненнем тарыфаў на грамадскі транспарт у сталіцы і новай стратэгіяй развіцця грамадскага транспарту ў рэгіянальных гарадах. Спадзяёмся, вам таксама будзе цікава даведацца пра планы аднаго з найбуйнейшых забудоўшчыкаў Менска, пазнаёміцца з незвычайнымі тыпавымі праектамі ў Жлобіне і паглядзець на еўрапейскія трэнды ў развіцці і кіраванні гарадамі.

Вырашэнне гарадскіх праблем і праца па паляпшэнні грамадскіх прастор заўсёды былі кропкамі магчымасцяў аб’яднання і актывізацыі гарадскіх супольнасцяў. Падаецца, што пасля 2020 года ў Беларусі зніклі нават гэтыя магчымасці, у выніку чаго мы з настальгіяй чытаем у беларускіх медыя матэрыялы 2019 года.

Discussions about colonization and decolonization often focus on domains that have a distinctly symbolic character — art, education, language, history, etc. However, to what extent is it appropriate to discuss the colonization of the urban mobility domain and the transport sector? How can it happen and what does it lead to?

Дыскусіі пра каланізацыю і дэкаланізацыю часта факусуюцца на даменах жыцця з выражана сімвалічным характарам — мастацтва, адукацыя, мова, гісторыя і г.д.. А наколькі карэктна казаць пра каланізацыю гарадской мабільнасці і транспартнай сферы? Як яна можа адбывацца і да чаго прыводзіць?

Новы дайджэст сустракае чытачоў архівамі аднаўлення беларускай сталіцы – «Горада Солнца» і будучага сацыялізму. Не адыходзячы далёка ад рэальнасці, падвядзем высновы грамадскага абмеркавання новага жылога раёну «Зялёны Бор» і паглядзім, што адбываецца ў рэгіёнах.

In the USSR, monumental art was designed as a potent tool of propaganda, but it eventually became one of the freest genres of Soviet art. Monumental painting became an essential element of urban and social space, giving rise to the idea of "synthesis of painting and architecture". Artists sometimes played as vital a role in urban planning as architects: notable examples include the sgraffito in Mozyr, the outlook of the Vostok-1 microdistrict in Minsk, and the 6th microdistrict in Novopolotsk. How did monumental art evolve in Soviet cities and what implications did the principle of "National in form, socialist in content" have for the Soviet republics?

Манументальнае мастацтва ў СССР задумлялася як магутны прапагандысцкі інструмент, але ў выніку стала адным з самых свабодных жанраў савецкага мастацтва. Манументальны жывапіс ператварыўся ў абавязковую частку гарадской і сацыяльнай прасторы, мастакі і мастачкі часам бралі такі ж удзел у горадабудаўнічым працэсе, як і архітэктары з архітэктаркамі.

Апошнім часам інфапрастора была багатая на навіны пра нерухомасць. У гэтым дайджесце разбіраем, што адбываецца з нерухомасцю ў гарадах, куды і навошта плануе расці Менск, а таксама якія ў гэтага наступствы. А калі дачытаеце да канца, вы даведаецеся, якая ў Менску з’явілася канкурэнцыя паміж новымі паркамі.

The decline of urban population is a relevant topic for Belarus, although at first glance it seems that the share of urban dwellers in the country's population is growing. There are groups of cities where the overall number of inhabitants has been going down from one census to another. At the same time, new master plans of these localities provide for an increased number of residents and of those urban areas as such. The article reveals the origins of this contradiction and provides examples specific to the Belarusian context. As a solution to the problem, it suggests resorting to the concept of "smart shrinkage".

Тэма скарачэння гарадскога насельніцтва – актуальная для Беларусі, хаця на першы погляд здаецца, што доля гарадскога насельніцтва краіны расце. Існуюць групы гарадоў, якія губляюць агульную колькасць жыхароў ад аднаго перапісу насельніцтва да іншага.

Сацыяльны і палітычны ландшафт гарадоў Беларусі інтэнсіўна змяняўся апошнія тры гады: нязнаная дагэтуль актыўнасць гараджанак, гараджан і суседскіх супольнасцей у 2020 годзе змянілася страхам рэпрэсій за кожнае дзеянне ў гарадскім асяроддзі. Чым цяпер жывуць гараджанкі і гараджаны ўнутры Беларусі?

Разумныя гарады, штучны інтэлект і лічбавізацыя гарадоў заўсёды ідуць побач з гістарычнымі падзеямі мінулага. Менавіта таму, што немагчыма праектаваць і будаваць гарады будучага, не ведаючы гісторыю. Пра гарады будучага і мінулага ў сучасным і пойдзе гаворка ў травеньскім дайджэсце.

Вяртаючыся да вас у гэтым месяцы з дайджэстам, прапаноўваем вам паглядзець на навіны, звязаныя са змяненнем клімату і адаптацыяй да гэтага змянення, а таксама на аналітычныя агляды статыстыкі па нерухомасці, якія ўскосна распавядаюць пра сацыяльныя трэнды ў грамадстве.

In recent years, many people have experienced alienation and boredom inflicted upon them by towns and cities, both in Belarus and in countries they were forced to relocate to. This text suggests a game-based approach to urban space as a relatively safe and understudied way of rethinking and reclaiming it. It examines the urbanistic background of play, showcases an implemented project, and considers the prospects of game-based formats for the Belarusian audience.

Апошнім часам многія адчуваюць адчужанасць і сум ад гарадоў пражывання — як у самой Беларусі, так і там, куды ім міжволі давялося перасяляцца. У тэксце прапануецца гульнявы падыход да гарадской прасторы як адносна бяспечны і мала даследаваны спосаб яе пераасэнсавання і пераасваення.

The events of the past three years that have befallen the region seem hardly bearable: first, the world pandemic, after — the unprecedented scale repression in Belarus and the horrifying war unleashed by Russia in Ukraine. However, their weight and intractability force us to reconsider our approach to familiar processes.